SEVGİ’nin TANIMI

Erich Fromm Sevme Sanatı adlı kitabında sevginin, BİLGİ, İLGİ, SAYGI ve SORUMLULUK ile oluşması gerektiğinden bahsetmiş.

Bu yaklaşıma göre,

* Bir kişi hakkında bilgiye sahip olmadan duyulan ilgi geçicidir.

* Birine saygı duymak için onun geçmişini bilmeli ve onu tanımak gerekir.

* Birini tanımaya zaman ayırmak ve tanıdığınız kişiyi kabul etmek onun varlığına, kişiliğine saygı duymayı gerektirmektedir.

* Eğer sorumluluk saygı olmadan gerçekleşirse kolayca kendine bağlamaya ve zorbalığa dönüşebilir.

Müşteriyi Sev yazımda daha duygusal yaklaştığım olaya bu denli bir açıklama bulmak beni heyecanlandırdı. Farkında olalım ya da olmayalım biz aslında müşteriyi sevmeye çalışıyoruz.

Öyle ki

* Müşteriyi tanımak için analitik çalışıyoruz.

* Öğrendiğimiz bilgilere saygı duyuyor ve Crm de kayıt altına alıyoruz.

* Öğrendiğimiz bilgiler ve davranışlar ile bir customer journey map çıkartıyoruz.

* Sonunda müşterinin verdiğimiz hizmetle ilişkili konularda ve ihtiyaçlarda kendimizi sorumlu tutuyoruz.

En azından kağıt üzerinde hikaye böyle işliyor.

* Peki gerçek de bunları ne kadar yapıyoruz?

* Gerçek de bunu ne için yapıyoruz?

* Müşteri ihtiyaç ve beklentilerini ne kadar umursuyoruz kendimizi ne kadar sorumlu hissediyoruz?

* Müşterimizi ne kadar tanıyoruz?

* Ona ne kadar saygı duyuyoruz?

Bunlar ile birlikte sevgi eylemi insanı bir eylem olduğu için müşteriye hizmet verecek olan çalışanlarımızı ne kadar hesaba katıyoruz

Çalışanlarımızı,

* Ne kadar tanıyoruz?

* Onlar ile ne kadar ilgileniyoruz?

* Onların kişiliklerine özel hayatlarına ne kadar saygı gösteriyoruz?

* Onlardan kendimizi ne kadar sorumlu hissediyoruz?